«Je begrijpt mij niet!» zei het eendje.
“Gebruik je poten nu!” vervolgde zij.
zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene
“Nu, dat is ook een heel plezier!” zei de kip.
en zij zeiden allemaal: «Die nieuwe is nog de mooiste!
maar toch liep het er hoog mee, zoals het nog nooit ergens mee gedaan had
maar met iedere nacht werd het gat, waarin het zwom, al kleiner en kleiner
“Laat mij het ei, dat niet wil opengaan, eens zien!” zei de oude eend.
“Je bent toch allemaal wel bij elkaar?” vervolgde zij en stond op.
Kun je een hoge rug zetten en spinnen en maken, dat er vonken uit je lijf komen?
Er was eens een prins, die met een prinses wilde trouwen; maar het moest een echte prinses zijn.
Zo kwam hij dan weer thuis en was treurig, want hij wilde toch zo heel graag een echte prinses hebben.
“Kijk, zo gaat het nu in de wereld!” zei de moeder der eendjes, en zij stak haar snavel al uit, want zij wilde de palingkop ook wel hebben.”
“Vlug wat, vlug!” zeide zij.
Nu kwam de herfst
Het was lente geworden.
Hij is zo jong en ziet er zo prachtig uit!
Begrijpen wij je niet?
«Grootmoeder!» riep de kleine uit.
Zie, dat is een ware geschiedenis!
