“Het doet immers niemand kwaad!”
Het was heerlijk buiten op het land.
De kinderen wilden met hem spelen
«Zij heeft zich willen warmen!» zei men.
Plof, plof! het riet boog zich naar alle kanten heen.
Het was een prinses, die buiten voor de poort stond.
“Maar het is zo prettig, in het water te zwemmen,” zei het eendje
haar grootmoeder was vroeger nooit zo mooi, zo groot geweest
De moeder der eendjes ging met haar hele familie naar de gracht toe.
als het maar de vergunning kon krijgen, om in het riet te liggen
Doe je best maar om eieren te leggen of te spinnen of vonken uit je lijf te laten komen.
De volgende dag was het mooi, heerlijk weer; de zon scheen op alle groene bladeren.
“Wat is de wereld toch groot!” zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei.
Wacht eens!
Maar lieve hemel!
maar van een zwaan
Als het maar geen woerd is!
Het was koud, snerpend koud.
Dat zullen wij eens proberen!
Wie zou je dan kunnen begrijpen?
