“Wat is de wereld toch groot!” zeiden al de jongen; want nu hadden zij heel wat meer plaats dan in het ei.
Wacht eens!
maar van een zwaan
Als het maar geen woerd is!
Het was koud, snerpend koud.
Dat zullen wij eens proberen!
Wie zou je dan kunnen begrijpen?
«Je begrijpt mij niet!» zei het eendje.
“Gebruik je poten nu!” vervolgde zij.
zij zijn allemaal mooi, behalve dat ene
“Nu, dat is ook een heel plezier!” zei de kip.
en zij zeiden allemaal: «Die nieuwe is nog de mooiste!
maar toch liep het er hoog mee, zoals het nog nooit ergens mee gedaan had
maar met iedere nacht werd het gat, waarin het zwom, al kleiner en kleiner
“Laat mij het ei, dat niet wil opengaan, eens zien!” zei de oude eend.
“Je bent toch allemaal wel bij elkaar?” vervolgde zij en stond op.
Kun je een hoge rug zetten en spinnen en maken, dat er vonken uit je lijf komen?
“Kijk, zo gaat het nu in de wereld!” zei de moeder der eendjes, en zij stak haar snavel al uit, want zij wilde de palingkop ook wel hebben.”
“Vlug wat, vlug!” zeide zij.
Nu kwam de herfst
