O, hier was het zo schoon, zo heerlijk.
Eindelijk ging het ene ei na het andere open.
“Wat is dat een verschrikkelijk groot eendje,” dacht zij; “geen van de anderen ziet er zo uit.”
Het werd winter.
dat arme, lelijke beest
Maar wat zag het nu in het heldere water?
ik zou wel willen, dat je dat eens wat anders kon maken
Zie eens! Zo!
zei de vrouw en keek in de rondte
«Kun je eieren leggen?» vroeg zij.
Plof! daar sprong zij in het water.
“Het doet immers niemand kwaad!”
Het was heerlijk buiten op het land.
De kinderen wilden met hem spelen
Plof, plof! het riet boog zich naar alle kanten heen.
“Maar het is zo prettig, in het water te zwemmen,” zei het eendje
De moeder der eendjes ging met haar hele familie naar de gracht toe.
als het maar de vergunning kon krijgen, om in het riet te liggen
Doe je best maar om eieren te leggen of te spinnen of vonken uit je lijf te laten komen.
De volgende dag was het mooi, heerlijk weer; de zon scheen op alle groene bladeren.
