ซึ่งเป็นระยะทางที่ไกลมาก ๆ
แล้วเราก็สั่งข้าวผัดมาจานใหญ่ ๆ เพราะว่าคนไทยชอบกินข้าว ถ้าไม่มีข้าวรู้สึกไม่อิ่มนะครับ
โอ้..แย่แล้ว คือ..ผมเจ็บมาก
แล้วคราวนี้ผมก็วิ่งขึ้นเลย
โอ้ลมเย็นสบาย ผู้คนก็ลงเล่นน้ำทะเล
ที่ที่ผมไป จะเป็นที่หัวหินนะครับ
แล้วเราต้องเดินทางจากเชียงใหม่ไปประจวบ
มันไม่รู้สึก แต่พอคราวนี้เรารู้สึกตัวแล้วเราก็วิ่ง
เราถึงกันตอนเย็น แล้วนักท่องเที่ยวไม่รู้มาจากไหน
หลังจากนั้นผมก็เลยจำเลยว่า หัวหินเนี่ย มันเป็นที่ที่อันตรายมากสำหรับผมนะครับ
พอเราไปถึง ตอนนั้นประมาณตอนเย็นแล้ว เพราะว่าจากกรุงเทพไปประจวบก็ยังไกลอยู่ดี
เราก็เลยต้องไปหาโรงแรมที่อยู่ไกลจาก..จากชายหาดประมาณสองกิโลมั้งครับถ้าผมจำไม่ผิด
แล้วก็มีไอ้พวกแก้วน้ำนะครับ เศษ..เศษเล็กๆอะ ที่มันจะบาดเท้าได้ คือผมก็เดินข้าม ๆ ไป พยายามหลบ ๆ ไม่..ไม่เหยียบนะครับ
สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์การท่องเที่ยวทะเลของผมนะครับ
ผมก็ยังมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อย ๆ ผมเดินไปจน..จนน้ำทะเลมันท่วมอก แล้วผมก็เริ่มรู้สึกเจ็บที่เท้า คือเราไม่ได้สังเกตว่าไอ้ที่เราเดินอยู่เนี่ย มันเป็นทรายมันเป็นกรวดหรือว่ามันเป็นเปลือกหอย
อาหารที่นั่นจะเป็นอาหารประเภทอาหารทะเลนะครับ แล้วก็อาจจะมีข้าวบ้าง
ทีนี้ผมก็ได้ยินเสียงพ่อผมตะโกนว่า ให้ผมรีบขึ้นฝั่ง เพราะว่าไอ้จุดที่ผมอยู่เนี่ย มันคือเปลือกหอยล้วน ๆ
ผมก็เอาเท้าเหยียบ โอ้โห..เย็นมาก น้ำเย็นสุด ๆ
คือมีแต่รอยบาด รอยกรีด แผลเต็มเท้า เลือดไหลโชกเลย
รู้สึกจะเป็นจังหวัดประจวบคีรีขันธ์