Wat doet Jan in de meubelfabriek?
Daar zat zij nu onder de heerlijke Kerstboom
en toen nog twintig donzen bedden op de matrassen
Haar handjes waren bijna geheel van de kou verstijfd.
de kinderen liepen elkaar omver, om het eendje te pakken
de overheidsinstelling
En de moeder zeide: “Ik wou, dat je maar ver hier vandaan waart!”
de zelfverdedigingskunst
Zij legde heerlijke eieren, en de vrouw had haar zo lief, alsof zij haar kind was.
En het snelde naar het water, plofte er in en zwom naar de prachtige zwanen toe
het was treurig, omdat het er lelijk uitzag en door al de anderen bespot werd
Hoe zou het hem ook in de gedachten komen, te wensen, zelf zo mooi te zijn?
Het zou al blij geweest zijn als de eenden hem maar in haar midden geduld hadden
En de kater was heer in huis, en de kip was er zo goed als vrouw, en altijd zeiden zij: «Wij en de wereld!»
“Het zijn lieve kinderen die de moeder heeft,” zei de oude eend met het lapje om de poot
Tegen de morgen vlogen de wilde eenden op en bekeken haar nieuwe kameraad eens.
En dat deden zij; maar de andere eenden in de rondte bekeken ze en zeiden tegen elkaar:
De kleine strekte haar beide handjes er naar uit: daar ging het lucifertje uit.
Ik heb één van mijn schoenen onder mijn bed gevonden, maar de andere kan ik niet vinden.
Ik zeg je de waarheid, al vind je dit ook niet prettig, en daaraan kan men zien, wie zijn ware vrienden zijn
