wegstervende
verdovende middelen
Tom is drie jaar geleden overleden.
Het is kraakbeen, een elastisch, buigzaam weefsel.
Nu gevoelde het zich geheel beschaamd en stak zijn kop onder zijn vleugels
“Piefpafpoef!” klonk het juist, en de beide wilde genten vielen dood in het riet neer, en het water werd bloedrood gekleurd.
En de kater, die zij haar zoontje noemde, kon een hoge rug zetten en spinnen; hij gaf zelfs vonken van zich, maar dan moest men zijn haar de verkeerde kant opstrijken.
Tegen de avond bereikte het een kleine, armoedige boerenhut; deze was zo bouwvallig, dat zij zelf niet wist, naar welke kant zij zou vallen, en daarom bleef zij maar staan.